17.ҰРЛЫҚ - ВОРОВСТВО

Ұры булікке құмар,

Шыбын шірікке құмар

Где неурядицы, там вьётся жульё,

мухи же там - где воняет гнильё

Ұрының қатыны өзіне лайық

У вора и жена воровка

Бөрі көмеді, түлкі ашады

Волк зарывает, лиса откапывает

Бері азығы мен ұры азығы жолында

Вора, как и волка, ноги кормят

Ұры ұрлығын қойса да,

ұры атағы қалмайды

Хоть воровать вор перестанет,

но прозвище «вор» навеки пристанет

Бұзауды ұрлаған

өгізді де ұрлайды

Кто крадёт теленка -

умыкает быка

Қасқыр қарызын терісімен төлейді

Шкурой своей волк возвращает долг

Ұры басқаның малын жейді,

озінің арын жейді

Коли съел свою же честь –

вор чужую пищу ест

Ұры түн асқанша,

бөрі қыр асқанша

Вор выходит после полуночи,

волк приходит, спустившись, с кручи

Қасқыр мен ұры мінездес:

Екеуі де түнді аңдиды.

Бұлбұл мен гүл мінездес:

Екеуі де күнді аңдиды

Вор, как и волк, -

ждёт тёмных  ночей.

Соловей и цветок

ждут светлых лучей

Тұйені түгімен,

атты жүгімен

Верблюда - целиком,

коня -  с седлом