Жубан Молдагалиев "Мен қазақ қыздарына қайран қалам!" / «I am enchanted by the Kazak daughters»

Мен қазақ қыздарына қайран қалам

Мен қазақ қыздарына қайран қалам,

Жанары жаны жаздай жайраңдаған.

Қыз өссе-елдің көркі-деген сөзді,

Қапысыз қалай айтқан қайран бабам.

Намысын бермеу үшін жатқа қолдан,

Арулар аз болды ма атқа қонған.

Көңілде қалған сыз бар өткен күннен,

Өмірде қалған із бар Ақтабаннан.

Жасырмай айтар болсам жан сырымды,

Тағдырың қарауылға қанша ілінді.

Ерліктің қос қанаты деп білем мен,

Аяулы Әлия мен Мәншүгімді.

Сүймеген сені азамат, азамат па?

Көңілің тәрізді аппақ таза мақта.

Бәрін айт, бірін айтта лайықсың,

Қазақтың қызы деген ғажап атқа.

I am enchanted by the Kazak daughters,

Whose beaming image is like shining sun.

"When the daughter grows up, she adorns the nation",

That was a sharp remark of a wise old man.

Many of our daughters saddled the horses,

When the nation's dignity had been at stake,

And an indelible trace from the past is in my heart,

And the gaping wound from "Aktaban" is in my fate.

If I would share with you my innermost feelings,

It is about the fate that had so many trials.

It is the rise to the summit of glory to me,

Your heroic deeds, my daughters, Manshuk and Aliya.

He, who hasn't devoted his love to you, is a fool,

Your soul is as pure as virginal driven snow,

To me you are the epitome of a Kazak daughter,

I may go on and praise you till the dawn!