Сарсенбай, Алтын қыз және олардың ұлы * Сарсенбай, Алтын – кыз и их сын * Sarsenbai, Altyn-kyz and their son

Сарсенбай, Алтын қыз және олардың ұлы

***

Жылдар өтіп жатты. Сарсенбай Алтын қызбен жұбы жазылмай ауылда тұрды. Еңбек етсе де, дем алса да бірге болып, қуанышты да, қайғыны да бірге бөлісті.

Бұл маңайда Сарсенбайға тең келер батыл жігіт, жер жүзінде Алтын қызға тең келер көрікті де мейірімді қыз болмапты.

Ер жетіп есейе келе, екеуі үйленіп, одан да бақытты өмір сүреді. Айлар өтіп, алтын қыз дүниеге ұл акеледі. Ұлы әкесінің мақтанышына, анасының қуанышына айналады.

Бір күні Сарсенбай жұмысын бітіріп, көк орй шалғында дем алып жатса, баласы кеудесінде секіріп ойнап жүреді. Бақытқа басы айналған Сарсенбай шаттана күліп, қасында отырған Алтын қызға:

-Міне, мен бала кезімде керуен сарайдың саудагерінен бір тиынға сатып алған түсім орындалды.

Халайық, қарандар: мен ең асыл – қасиетті туған жерімнің төрінде жатырмын, төбемнен күн күліп тұр; жанымда – асыл жарым, сүйікті Алтын қызым, кеудемде айдай жарық балам, тұңғышым ойнап жүр. Дәл осы сәтте қандай хан болса да маған қызыға алады, - деп қуанады.

Сарсенбай, Алтын – кыз и их сын

***

Миновали годы. Жил Сарсенбай в ауле и был неразлучен с Алтын-кыз. Труд и отдых, печаль и веселье – все делили они пополам.

Не было в степи джигита удалее и достойнее Сарсенбая, не было девушки на земле прекраснее и ласковее Алтын-кыз.

 Пришла пора их расцвета и совершеннолетия, поженились они и стали еще счастливее. Вскоре родился у них сын, первенец, - гордость отца, отрада матери.

 Однажды Лежал Сарсенбай после работы на душистой степной траве, рядом, склонившись над ним, сидела Алтын кыз, а сынишка прыгал у него на груди. Засмеялся от счастья Сарсенбай и сказал радостно:

 - Вот и исполнился тот дивный сон, что купил я в детстве за монетку у купца на каравае – сарае.

   Поглядите-ка, люди: лежу я на драгоценном ложе – на священной земле моей родины; надо мною склонилось ясное солнце-ты, моя любимая Алтын-кыз; а на груди моей играет светлый месяц, наш милый сын, наш первенец…  Какой хан не позавидовал бы мне в эту минуту!

Sarsenbai, Altyn-kyz and their son

***

Many years passed. Sarsenbai lived in a village and he followed Altyn0kyz like a thread follows the needle. They were happy to share labor and leisure, sorrow and joy.

Sarsenbai was the most brave and skillful man on their whole plain, and Altyn-kyz was the most tender, beautiful girl in this whole world.

When they came of age and grew up, they got married and enjoyed their life even more. Soon they had a first-born child, a son who made his father proud and his mother quite happy.

One day Sarsenbai rested upon sweet village weed after the finished his regular work. His son sat on his chest. Altyn-kyz was nearby. Sarsenbai was happy and smiling, and he said joyfully,

“See, my wonderful dream I bought for a penny from a peddler in the caravansary (a vast roadside inn).

 Came true look, I lie on a precious bed made of the holy ground of my Motherland. My beloved Altyn-kyz, the sunshine of my heart, is near me. Our sweet son, golden moonshine, our first-born plays on my chest. No king can happier than me at this moment!”