НОВЫЕ ПЕРЕВОДЫ АБАЯ

МЕН СӘЛЕМ ЖАЗАМЫН

В СВОИХ ПИСЬМАХ ПРИВЕТ

Мен сәлем жазамын,

Қарағым қалқама.

Қайғыңнан азамын,

Барушы айта ма?

Күн бойы күтемін

Келер деп хабарың.

Қайғырмай не етемін,

Бізде жоқ назарың.

Көңілге жұбаныш,

Сен едің базарым.

Сенсіз жоқ қуаныш,

Тозды енді ажарым

В своих письмах привет

шлю любимой своей,

донесут они, нет,

скрежет грусти моей?

Каждый день жду вестей,

ожидая ответ,

как же мне не грустить,

коли отклика нет?!

Ты дарила мне свет,

мой журчащий родник,

без тебя жизни нет,

увядает мой лик.

ЕРЕКШЕ ЕСТЕН КЕТПЕС ҚЫЗЫҚ ҚАЙДА

ГДЕ НЕЗАБВЕННЫЕ НАШИ ЗАБАВЫ

Ерекше естен кетпес қызық қайда?
Жолығатын қыз қайда терең сайда?
Сұлулығын қояйын, мінезі артық,
Ақылды, асыл жүрек, сөзі майда.

Бұл өмір қызығы махаббатпен,
Көрге кірсең үлгілі жақсы атақпен.
Арттағыға сөзің мен ісің қалса,
Өлсең де, өлмегенмен боласың тең.

Жүректен ізі кетпес қызық көрсек,
Жақсылықты аянбай жұртқа бөлсек,
Жақынның да, жардың да, асықтың да, —
Бәрінің де қызығын көріп білсек.

Где незабвенные наши забавы,

свидания с девой в глубоком овраге,

вместе с красой ее ум и слова,

чистое сердце, благородные нравы?

Любовь это главная в жизни забава, 

но усопшим важнее хорошая слава,

умрешь, коль оставив слова и деяния,

с живыми разделишь равное право. 

Нам бы побольше радостных дней,

добротой одарить мноих  людей,

жить и любить,   знать, познавать, 

от этого жизнь стала б полней.

ЖҮРЕКТЕ ҚАЙРАТ БОЛМАСА

ЕСЛИ СИЛЫ В СЕРДЦЕ НЕТ

Жүректе қайрат болмаса,                        

Ұйықтаған ойды кім түртпек?              

Ақылға сәуле қонбаса,                   

Қайуанша жүріп күнелтпек.

Аспаса ақыл қайраттан,

Тереңге бармас, үстірттер.

Қартыңның ойы шар тартқан

Әдеті жеңіп күңгірттер.

Тән сүйгенін бермесе,

Жан шыдамас жаны ашып.

Бере берсең бер десе,

Үміт етер таласып.

Малда да бар жан мен тән,

Ақыл, сезім болмаса.

Тіршіліктің несі сән,

Тереңге бет қоймаса?

Атымды адам қойған соң,

Қайтіп надан болайын?

Халқым надан болған соң,

Қайда барып оңайын?!

Если силы в сердце нет,

кто от сна разбудит ум?

Не вселён коль в разум свет –

он, как животное, без дум.

Если ум не выше силы,

нету бездны у вершины.

Ум, отточенный точилом,

потускнеет от рутины.

Коль душа вступает с телом

в столкновение или спор,

приготовить трудно зелье,

чтобы вылечить раздор.

Нет у животных чувств, мыслей,

Хотя есть душа и тело.

Жизнь красна ли своим смыслом,

Коль глубин знать не хотела?

Коль людское имя дали,

быть невеждой можно ль, братцы?

Коль народ мой – недруг знаний,

мне куда теперь податься?

ЕСІҢДЕ БАР МА ЖАС КҮНІҢ

ПОМНИШЬ ЛИ МЛАДЫЕ ДНИ

Есіңде бар ма жас күнің,
Көкірегің толық, басың бос,
Қайғысыз, ойсыз, мас күнің —
Кімді көрсең, бәрі дос.

Махаббат, қызық, мал мен бақ
Көрінуші еді досқа ортақ.
Үміт жақын, көңіл ақ,
Болар ма сондай қызық шақ?

Құдай-ау, қайда сол жылдар,
Махаббат, қызық мол жылдар?
Ақырын, ақырын шегініп,
Алыстап кетті-ау құрғырлар!

Жалынасың, боқтайсың,
Сағынасың, жоқтайсың.
Махаббат кетті, дос кетті —
Жете алмайсың, тоқтайсың.

Көзіме жас бер, жылайын,
Шыдам бер, сабыр қылайын.
Жаралы болған жүрекке
Дауа бер, жамап сынайын.

Помнишь ли младые дни,

когда всё цвело  вокруг,

без забот, без мыслей дни,

когда каждый– тебе друг?

Любовь, забавы, счастье, рвение,

казались общей точкой зрения,

душа чиста,  вблизи стремления, 

вернется ль снова это время?

О, где же годы те, Господь,

любовь и игры напролёт?

Неумолимо, отступая,

их удаляется улёт.

То умоляешь, то бранишь,

с тоскою в памяти хранишь.

Любовь ушла, друзья исчезли,

лишь пустота вокруг,  да тишь.

Дай слезы, чтоб умерить вой,

терпения дай,  дай мне покой,

чтоб мог израненное сердце

лечить, латать за слоем слой.