16.ТӘКАППАРЛЫҚ, МАҚТАНШАҚТЫҚ - ЗАЗНАЙСТВО, ХВАСТОВСТВО

Асқанға аспан да аласа

На горы гордыня смотрит с небес

Көзінше мақтама,

сыртынан даттама

В глаза не хвали,

за спиной не хули

Семіздікті қой ғана көтереді 

Лишь овце не в тягость жир

Есек құлағының ұзындығына мақтанар,

Есалаң жүзінің қызылдығына мақтанар

Длинными ушами гордится ишак,

лоском лица гордится дурак

Тентек өзін дәу санайды,

Жантақ өзін бау санайды

Считает шалун себя великаном,

сорняк себя считает садом

Әлін білмеген

әлемге таңданады

Не оценив своих сил,

бросается на мир

Еңкейгенге еңкей,

басың жерге жеткенше. Шалқайғанға шалқай,

Төбең көкке жеткенше

На поклон ответь поклоном,

головой до грунта гнись.  

Коль гордец покажет гонор -

в небо теменем упрись

Орынсыз мақтау

орға жығады

Неуместно хвалить –

с обрыва свалить